تعداد کل بازدید : 1844

  بازدید امروز : 0

  بازدید دیروز : 1

سلام

 
آن که با دست کوتاه ببخشد او را با دست دراز ببخشند [ مى‏گویم : معنى آن این است که آنچه آدمى از مال خود در راه نیکى و نیکوکارى بخشد ، هرچند اندک بود خدا پاداش آن را بزرگ و بسیار دهد ، و دو دست در اینجا دو نعمت است و امام میان نعمت بنده و نعمت پروردگار فرق گذارد ، نعمت بنده را دست کوتاه و نعمت خدا را دست دراز نام نهاد ، چه نعمتهایى خدا همواره از نعمتهاى آفریدگان فراوانتر است و افزون چرا که نعمتهاى خدا اصل نعمتهاست و هر نعمتى را بازگشت به نعمت خداست و برون آمدن آن از آنجاست . ] [نهج البلاغه]
 
نویسنده: حامد متولی ::: شنبه 86/6/3::: ساعت 8:8 عصر

حکمت : 2 
وَ قَالَ (ع) : اءَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ، وَ رَضِیَ بِالذُّلِّ مَنْ کَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ، وَ هَانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ مَنْ اءَمَّرَ عَلَیْهَا لِسَانَهُ.
ترجمه :  
و فرمود (ع ): آنکه طمع را شعار خود سازد، خود را خوار ساخته و هر که پریشانحالى خویش با دیگران در میان نهد، تن به ذلت داده است و مکسى که زبانش ‍ بر او فرمان راند، بى ارج شود.

حکمت : 3 
وَ قَالَ (ع) : الْبُخْلُ عَارٌ، وَ الْجُبْنُ مَنْقَصَةٌ، وَ الْفَقْرُ یُخْرِسُ الْفَطِنَ عَنْ حُجَّتِهِ، وَ الْمُقِلُّ غَرِیبٌ فِی بَلْدَتِهِ، وَ الْعَجْزُ آفَةٌ، وَ الصَّبْرُ شَجَاعَةٌ، وَ الزُّهْدُ ثَرْوَةٌ، وَ الْوَرَعُ جُنَّةٌ
ترجمه :  
و
فرمود (ع ): بخل ، ننگ است و ترس ، نقص است و تنگدستى ، زبان زیرک را از بیان حجتش بر بندد و بینوا در شهر خود غریب است و ناتوانى ، آفت است و شکیبایى ، دلیرى است و زهد، توانگرى است و پارسایى ، چونان سپر است .


 

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

 
 
 
 

موضوعات وبلاگ

 

درباره خودم

 

حضور و غیاب

 

اشتراک